Kim van Schie debuteert met haar eerste boek 'Hallo Lieverd', met daarin een zeer persoonlijk verhaal over de adoptie van haar dochter.
Kim van Schie debuteert met haar eerste boek 'Hallo Lieverd', met daarin een zeer persoonlijk verhaal over de adoptie van haar dochter. Foto: Bob Awick

Kim van Schie presenteert debuutboek

Mensen

HUIZEN - Kim van Schie presenteert vandaag in de bibliotheek haar eerste boek 'Hallo Lieverd'. Een persoonlijk en waargebeurd verhaal over haar eigen heftige adoptieprocedure in Nigeria.

"Wat je gaat lezen is een ervaringsverhaal van iemand die een hele intense periode meemaakt met heel veel drama en worstelingen. Het verhaal is overigens wel geschreven met humor en het biedt de lezer hopelijk inzichten waar hij wat aan heeft." Zo omschrijft de schrijfster, wonend in Huizen, haar debuutboek.

Heftige tijd
Kim van Schie, journaliste, beleeft in 2015 een heftige tijd rondom de adoptieprocedure van haar dochter in Nigeria. "Als je een kind uit een Afrikaans land gaat adopteren, weet je dat er veel onzeker is. Daarnaast is Nigeria niet een van de meest stabiele landen qua wetten en regels", blikt ze terug.

Het gedoe rondom de adoptie begon al in Nederland. "Wij waren al gekoppeld aan onze dochter, maar wisten niet wanneer wij naar haar toe konden. Dat was heel zwaar. Onze koffers stonden gepakt omdat we iedere dag een telefoontje konden krijgen dat wij daar heen konden." Uiteindelijk moest het stel zeven maanden wachten.

Wet
Eenmaal in Nigeria wordt de verwarring alleen maar groter. ''Toen we daar aankwamen, kregen we te horen dat de wet veranderd was. Hierdoor moesten wij een half jaar blijven. Dat was natuurlijk niet te doen."

Terwijl het stel via een rechtszaak een en ander in gang probeert te zetten, wordt de situatie nijpender. "Ik kreeg malaria, mijn man kreeg malaria. Onze contactpersoon daar was niet heel erg behulpzaam. Het werd allemaal heel heftig en hectisch."

Schrijven
Ze besloot haar woede en angst van zich af te schrijven. "In Nigeria begon ik met schrijven als ik niet kon slapen. Ik werd vaak overmand door angst en gedachten dat we misschien uit elkaar moesten of dat ik daar alleen moest blijven. En die gevoelens en gedachten moest ik kwijt."

Lees verder in de digitale editie

Uit de krant